Huzur...

   Acaba diyorum bilinçsiz, kaygısız, saf, neşeli çocukluk günlerinden büyümüşlük yıllarına neşesini, mutluluğun güzelliğini daha güzel daha neşeli daha mutlu yaşayan birileri var mıdır...Eskiden büyümek isterdik ya arabamız olsun derdik paramız olsun derdik hatta bu büyük ve parası olan insanlar "ne salak adamlar ya alsanıza cebinizdeki parayla çikolata, gazoz, şekerleme derdik" biraz büyüdük ve cebinde parası olan büyük ve arabası olan insanlara "Ya bu insanlar neden arabalarıyla keyfi gezip dolaşmıyorlar deli mi bunlar sadece iş ev yapıyorlar dedik"sonra biraz daha büyüdük olgunlaştık ergenlik hormonlarımız coştu da coştu "Ya bu büyük evli insanlar sabah akşam arkadaşlarını eve davet ediyorlar veya davete gidiyorlar ne güzel evlisiniz işte doya doya sevişsenize dedik" ve daha birçok deli yakıştırmalarımız...Büyüdük olgunlaştık ve her şey den uzaklaştık...Sadece çocuk olup birinin kollarına göğsüne sığınıp sevilmeye ağlamaya şımarmaya hasret kaldık...Ama artık çok geç zaman mutluluktan mutsuzluğa akan bir ırmak gibi ve kollarımız da akıntıya karşı kürek çekecek güç yok...Evrende bir ömür sahip olunacak tüm olguları koynuna sığındığım şımardığım şevkatin de huzur bulduğum bir dakikaya değişebilir miyim...İyiki varsın...

Yeni Yazılar E-Mail Adresinize Gelsin!