Ego...

Kalpler vardır olduğu gibi yansıtır, Kalpler vardır sustuğuyla anlatır olanı biteni, Kalpler vardır olanı olduğundan çok çok farklı yansıtır...çıkarımlar,kurgular yeniden yapılandırmalar, iç çekişmeler, hata nerde diye defalarca sorgulamalar...Sonuçsuz kalan girişimler...Kaçınılmaza doğru yapılan başarısız girişimler...Tüm bu çelişkiyi yaratan egodur...Ne mutlu eder, nede mutsuz...İnsanın kanını emdiği, her an biraz daha üşüdüğü temel neden...Sizi mutlu eden egonuzun tatmin olmasıdır...Mutsuz eden doyuma ulaşamaması yarım kalmasıdır...Mutluluğun ve mutsuzluğun temelde neye dayandığı apaçık ortada.Acaba tanrının da bir egosu varmıdır...ruhlarımız için şeytanla bahse girdikleri kesin...Acaba tanrı mutlu mu yada mutsuz...Siz ne dersiniz...

Anımsa...

     Tanrının herkes için bir planı var...Lanetolsun vakti zamanında dört duvar içinde volta atarken aynı müzik tınısında soluduğum havaya şunu diyebildim; öyle bir an gelecek ki bu melodi kulağını tırmaladığında bu atmosferi an be an yaşayacaksın ve müthiş bir özlem duyacaksın...ve o an gelip çatıyor...ilerde bizi neyin sıkıştırıp neyin rahatlacağını kestirebilme yetisine sahipsek kaderimizi yazanlardan belkide kader kavramını devre dışı bırakanlardanız...Peki bu an'ı yaşatan melodi neydi? Karda yürümeyi özledim...

Germe!!!

     Gülümsedi zebaniler melek edasında tebessümlerine mahkum parçalanmış kimliklerin pejmürde tenlerine...Şefkatle beslediler ten kırıklarının kaygansı batık serpintilerini...yıllanmış şarapla yinelediler karanlığa yansıyan kadeh çarpıntılarını...yanılgılarla düşlediler düşlerinden düşerken karanlığın gölgesindeki zaferi...neden karanlık...aydınlık sandığın tüm düşler satılmış, sahtekarlıklar üzerine varolmuş düşler değil mi! Bedeli belli değil mi düşlerinin!!!