Huzur...

   Acaba diyorum bilinçsiz, kaygısız, saf, neşeli çocukluk günlerinden büyümüşlük yıllarına neşesini, mutluluğun güzelliğini daha güzel daha neşeli daha mutlu yaşayan birileri var mıdır...Eskiden büyümek isterdik ya arabamız olsun derdik paramız olsun derdik hatta bu büyük ve parası olan insanlar "ne salak adamlar ya alsanıza cebinizdeki parayla çikolata, gazoz, şekerleme derdik" biraz büyüdük ve cebinde parası olan büyük ve arabası olan insanlara "Ya bu insanlar neden arabalarıyla keyfi gezip dolaşmıyorlar deli mi bunlar sadece iş ev yapıyorlar dedik"sonra biraz daha büyüdük olgunlaştık ergenlik hormonlarımız coştu da coştu "Ya bu büyük evli insanlar sabah akşam arkadaşlarını eve davet ediyorlar veya davete gidiyorlar ne güzel evlisiniz işte doya doya sevişsenize dedik" ve daha birçok deli yakıştırmalarımız...Büyüdük olgunlaştık ve her şey den uzaklaştık...Sadece çocuk olup birinin kollarına göğsüne sığınıp sevilmeye ağlamaya şımarmaya hasret kaldık...Ama artık çok geç zaman mutluluktan mutsuzluğa akan bir ırmak gibi ve kollarımız da akıntıya karşı kürek çekecek güç yok...Evrende bir ömür sahip olunacak tüm olguları koynuna sığındığım şımardığım şevkatin de huzur bulduğum bir dakikaya değişebilir miyim...İyiki varsın...

Çocuksu PiçLer...

   Bazen bazı şeyleri yapmak zorunda bırakılırız...Kimi zaman farkında oluruz kimi zaman farkına dahi varmayız sadece yaparız...Çok sonra farkına varırız, bu saçmalığı yaparken nasıl bir psikolojideydim diye...Akıllı, zeki, düşünen varlık ilan ettiklerimizin basitliklerini keşfederiz...Sırf huzur uğruna sustuklarımızı konuşmaya başlarız; konuştukça ne safsatalar ne basitlikler çıkar ortaya...Zaman her şeyin ilacı derler...Zaman anlamlandıramadığımız yada anlamından kaçtığımız yada kulağımıza çalınan doğru yanlış her ne varsa sadece suskunluğu dinlemek adına düşünmekten kaçındığımız gerçekleri düşünme evresine vesiledir...Yaşamımın tüm anları anlamlı kılınmıştır...Öyle bir zaman dilimi var ki kayıp zamandır benim için...Basitliklerle safsatalarla düşüncesizce hiç yere harcanmış zamandır...Dünü reddedip bilememişim yanılmışım demek bir erdem ise bir üstünlük ise gurur duyulacak bir durum ise bende bilememişim...Basitlikleri sahtekarlıkları ezik karakterlerin çırpınışlarını, rezilliklerini, görememişim...Tüküreyim sizin saçmalıklarınıza be üç yaşında çocuktan zerre kadar farkınız yok...Nasıl bu kadar tespit edilebilir basitleşebiliyorsunuz...Yeni nesil çocuklar dahi sizden sağlam rol kesiyor...Bu neye benziyor biliyormusunuz ? Hırsızlık yapan bir adamı yakalarsınız sen çaldın dersiniz hayır ben çalmadım der yalanlar kanıtınızın olmadığını düşünür defalarca yalanlar ve siz kamera kayıtlarını açarsınız...Herşey ortadadır artık yalanlayacak birşey yoktur...Çocuk karakterli insanlar kayıtları izlemesine rağmen hala yalanlarlar ya...off of...Evrendeki evremde ölüm de dahil benden uzak olmasını istediğim ve uzak durması gereken insanlar vardır...Sınırlı sayıdadır bunlar...Sorsanız kendilerini bilirler...Bilmeyenlerde bilsinler...öğrensinler...öğretirim!!!