Kayıp KaranLık...

    Ve düş...Ve yine beraberiz Karanlığım, sızım, herşeyim...Cennetim; cehennemim...Çığlığımı sonsuzluğunda barındıran düş...puslu aynada görünen suretin dramatik yanı görünen kısmı değil puslu kalan kısmıdır, karanlığıdır...görünen aldatandır aldanılandır yanılgıdır; ya karalık!!!Sınırlar, setler, tüm engeller kalkar...yoktur sonu sonsuzluğu...sana ait bir sahne yok, senaryosu yazılmış bir oyun yok, barınamaz...Düşler; ve yaşarsın...ağlayınca üzebileceğin, gülümseyince neşelendirebileceğin bir evren yok...Tenine gülümsemesine kokusuna aşık olabileceğin bir sevgili yok!!!Tapınası sevgi besleyebileceğin, bu enerjiyi varedebileceğin bir evren yok!!!Kaybeder hepsini karanlık...sus der sana sadece sus...Suskuda kaybol der...tüm varlığını karanlığa bağışla der...Kaybol karanlıkta...kaybol ölümde, kaybol benliğinde...

Yalınayak...

Karanlık düşler...kalabalığı terkeder gecenin karanlığına karışırsın...ilahi yakarışlara eşliğinde göz yaşını damlatırsın...melekler çevreler etrafını tanrı seni dinler, göz yaşı döker seninle...çıldırasıya çığlıklar atar senin için...ve durulur gece tatlı bir tebessümle dökülür gözyaşların bir kadeh şarap eşliğinde...takunyalarını eline alır gündüzün ruhlarından yoksun asfaltta yalın ayak geceye karışırsın, tüm evrene meydan okurcasına karanlık düşlerde kaybolmak adına yürürsün...

Susku...

     Bazen değil her zaman her an susmak lazım...içgüdülerle,bilinçaltıyla,çıkarlarla, korunma güdüsüyle harmanlanıp tasarıya dönüşen ve tümcelere aktarılan yargıların hangi boyutu gerçeği yansıtabilir ki!geri tepkimelerin tutarsızlığı bundandır...bundandır düşlerin gerçeklerden uzaklaşması...bundandır içsel kasılım ve bundandır iyi kötü çatışması, doğru yanlış yanılgısı sevgi nefret kaosu!!!