Kayıp KimLikLer...

   Tüm elde edilenlere rağmen insan mutsuzdur...Tüm ulaşmak istenilene ulaşılsa dahi her güzelliğin perdesi aralanınca ardında hüzün, mutsuzluk, acı veren entrikaların yıllardır yaşanmamış bir evin duvarlarına sinmiş yalnızlık gibi mutlulukları sarmaladığını biliriz...Küçük küçük mutluluklar, tebessümler, sevinçler, neşelenmeler çalarız insanlardan.Fakat hiçbiri içimizdeki o uçsuz bucaksız boşluğu dolduramaz...Mutluluğun yalın saf temiz olduğu tek an şevkatin bedenimizi yüreğimizi tüm benliğimizi ruhumuzu okşadığı andır...Bir sevgilide annede arkadaşta dostta belkide hiç tanımadığımız görünce içimizi kıpırdatan bir yabancıda yaşadığımız çocukluk, şevkat ulaşmayı planladığınız düşlerinizin ötesinde bir mutluluktur...Adeta büyülü bir kalkan gibidir tüm benliğiniz ruhunuz sonsuzlukta dans edercesine özgür ve bir okadar da güvendedir...Ne kadar çaba sarf ederseniz edin yoksun olduğunuz bu duygu tüm mutsuzluğunuzu gözler önüne serer ve asla saklayamazsınız kendinizden...Bu yokluk içinde ve bu reddedemediğimiz varlık içinde tamamen tuhaf sizinle alakasız hareketler sergilersiniz gün bittiğinde kendinizi izler ve garipsersiniz, düzeleceğini düşünür ve hep o günü o anı hayal edersiniz...Kendinizce düşler yaratıp bu düşlere anlamlar yükler ve bunun  hayaliyle geçen tüm saçma sapan zamanı geçiçi bir süreç olarak düşünür durumdan bu şekilde kurtulursunuz...Sorun hiçbir şekilde çözülmeyecektir düşler gerçekleşse dahi bu saçma sapan size ait olmayan davranış ve tutumlardan kurtulamazsınız...İnsanların mutluluklarını alıp gün içinde harmanlayıp kendinize malederek zamanı geçirmeye devamedeceksiniz...Çünkü bunların hiç biri size ait değil, bu siz değilsiniz gün sizin gününüz değil...Bir düşünün günde kaç defa gülümsemek zorunda kalıyorsunuz, kaç defa mutlu görünmek zorunda kalıyorsunuz...Günün tamamı...Size ait olanla yaşamadıkça kurduğunuz ev, araba, iş, seyahat vs her neyse hiç biri mutluluk getirmeyecektir...Şevkati bulmadıkça yaşamadıkça bunların hiç biri mutluluk vermeyecektir...Samuel Johonson'un söylediği gibi ''İnsanların çoğu kez yanlış ve tuhaf hareketlerde bulunmaları, benzemedikleri insanları taklit etmeye kalkışmalarından olur'' bu hareketleri yapan insanlar benlik duygusundan mahrum kendilerine ait olmayan bir karakter ortaya koyarlar ve taklit ettikleri insanların hayatını yaşamaya çalışarak bocalama sürecinden bir türlü kurtulamazlar...Dengesiz, tutarsız, kimliksiz bir yaşam sürerler ve mutlu oldukları anda mutsuzluklarını görürler takip ettikleri mutsuzdur, mutsuz oldukları anda mutluluğun zirvesinde sanırlar fakat dipsiz kuyuda yol almaktadırlar...Henüz geç değil kayıp kimliğinizi bulun!!!

Yeni Yazılar E-Mail Adresinize Gelsin!