Son perde

Karanlıkta buluyorum sürümcelerden arınmış benliği...Gülümseyebiliyorum döngüde rollere bürünmüş kimliklere...zerafetle alıyorum replikteki yerimi; bir kadeh içki ve sigaramın dumanıyla...melodilere kulak asıyorum sigaramın dumanı dans ediyor ezgiler eşliğinde anımsayarak evrene emanet edilen anılarımın yansımasıyla...gülümsüyorum bir ölünün yaşamına gülümsemesi gibi...bir çocuğun uyandığı rüyasına gülümsemesi gibi...son bir nefes alıyorum sigaramdan, tırnaklarıma sıkıştırıp son yudumunu aldığım kadehime doğru serpiştiriyorum külleri dağılırken izmaritimi...öldürüyorum sigaramı, öldürüyorum kadehimi, öldürüyorum yaşanmışlığımı kimliğimi...ve perde kapanıyor...

Yeni Yazılar E-Mail Adresinize Gelsin!