ömür...

   evren her yok oluşunda bizden de bir parça alır götürür...zamanla okadar çok dağılırız ki yıllarca varolan benlik silinmeye başlar...ben buna insanın gün gördükçe çakallaşması diyorum...düşünüyorum da eskiden nekadar az söylerdik şu kelimeyi "bu ben değilim" şimdi nerdeyse gün aşırı söyler olduk...yaşam dem tutmaz oldu...sevgi, aşk, özlem, buhran hat safhada laşkalaştı...bu denli sahtekar hisleri barındıran ilişkilerden bağımsız; net gelen adama neden kahpelik eder insan...doğasında vardır...netlik yaşam mücadelesinde onu geriye götürecektir...netlik aslında hiç varolmayan, sunduğu sahte kişiliğini açığa çıkaracaktır...gerçek kimliğinden utanan ezik karakterlerin işidir...kalan yaşamımız boyunca mesela on yıl onbeş yıl belkide iki yıl boyunca birbirimizi birdaha göremeyeceğimizi birbirimizden haberdar olamayacağımızı paylaşımda bulunamayacağımızı ve sonsuzluğa bu şekilde teslim olacağınızı düşündüğünüzde yinede kahpelik edermisiniz o net adama...ölüme an kala birdaha görebilseydim konuşabilseydim dermisiniz...şarkının sözleri çok güzel..."kırıldın mı; ölmekten daha beteri varmış..." kalın sağlıcakla...

Yeni Yazılar E-Mail Adresinize Gelsin!